In hoofdstuk 10 spreekt Zacharia over de komende zegen over het land Israël. We zien hier duidelijk de belofte van de Heer Juda en Israël weer definitief te verenigen in één volk en hen terug te brengen in hun land. We zien hier als het ware een herhaling van de Exodus; maar nu zullen zij niet teruggebracht worden uit Egypte maar ook uit Assur en vanuit de einden der aarde. Vanuit overal waar zij in slavernij heen gedeporteerd en verstrooid zijn zulen zij terugkeren.

In de verzen 32-36 van Hebr.10 brengt de apostel Paulus de aangeschreven in gedachten terug naar de beginperiode van hun bekering. Hij laat hen weer zien hoe zij geleden hebben, vervolgd en beroofd werden, maar dit alles in blijdschap aanvaarden als behorend bij gelovigen die in een Christus-vijandige wereld leven. En dit geldt niet alleen hen maar voor ieder die de kant van de Heer Jezus kiest in deze wereld. Als Hij de verworpene is, zijn wij dat ook. Dat we dit vaak niet ervaren heeft er alles mee te maken dat we vaak geen vrijmoedige getuigen zijn of dat we ons vooral op “goede werken” voorstaan, maar slechts mondjesmaat van de Heer willen en/of durven getuigen. Daarom een oproep om te staan voor Wie wij geloven. Hij is de enige redding en enige remedie voor deze wereld.