Na het eerste hoofdstuk van Petrus, vol van heerlijkheden die wij als christenen hebben ontvangen, wil Petrus nu even wat anders zeggen tegen de gemeente. Slechte dingen die wij eigenlijk niet meer behoren te doen, doen wij alsnog wel. En wij mogen er ons niet bij neerleggen, dat het bij ons hoort. Nee, wij moeten het afleggen. Dan is het goed om zelf met Gods Woord bezig te zijn. Bij elke preek zit er iets van de spreker bij, maar als je zelf de bijbel leest, niet.
Als gemeente bij elkaar gekomen, brengen wij offers aan God. Dat is niet altijd een blijde gebeurtenis, omdat de Heere Jezus er veel voor geleden heeft. We hoeven niet altijd te juichen, maar we doen het tot verheerlijking van God. Tenslotte wordt nog besproken dat wij als gemeente een muur moeten vormen. Dat kan alleen als we aan elkaar denken. En in alles mogen wij ons vertrouwen stellen op de Heere Jezus.